NATUURGENEESKUNDE
NATUURGENEESKUNDE
"Natuurlijke ondersteuning in het proces naar herstel"
Wat is natuurgeneeskunde
De natuurgeneeskunde gebruikt een holistische aanpak met betrekking tot het behouden van een goede gezondheid en het aanpakken van gezondheidsproblemen. Deze geneeswijze past daarom uitzonderlijk goed om in combinatie te gebruiken bij het rehabiliteren van dieren.
Het neemt een standpunt in waarbij de patiënt centraal staat en wordt behandeld. Alhoewel er bij een behandeling gekeken wordt naar ‘de ziekte’ en symptomen daarvan, wordt een behandelplan afgestemd op het individu. Dit principe stamt af van Hippokrates (460-377 v Chr.) die een grondlegger is van de geneeswijze.
"De traditionele Europese natuurgeneeskunde is een geneeswijze, dat wil zeggen een consistent (duurzaam en samenhangend) geheel van diagnostische en therapeutische methoden ter bevordering van de gezondheid (Elling & Asseldonk, 2006)."
Principes
De natuurgeneeskunde berust op een aantal principes. Het lichaam is dusdanig gemaakt dat het zichzelf kan herstellen. Het zoekt dan ook altijd een manier om in balans te blijven. Uitscheidingen, ontstekingen, tumoren, rode plekken op de huid zijn allemaal ziekteverschijnselen waarbij het lichaam bezig is om afvalstoffen en toxinen uit te scheiden om weer in balans te komen.
Het lichaam moet dan ook flexibel zijn en zich kunnen aanpassen aan allerlei veranderende omgevingen.
Als dat op de één of andere manier niet meer lukt en er teveel aan ophoping ontstaat van afvalstoffen of als er teveel wordt gevraagd van het individu, dan zal het lichaam zich hier automatisch mee bezig houden. Er kan een acute ziekte ontstaan. Bij aanhoudende druk op het lichaam, een dusdanige ‘overload’, waar het lichaam niet meer tegen op kan boksen kunnen heftigere ziekten ontstaan.
Om het herstel van het lichaam te ondersteunen worden er therapieën ingezet die het lichaam ondersteunen en sterker maken in het genezingsproces. Hierbij wordt het totale dier bekeken waarbij de aandacht naar het hele lichaam gaat inclusief de mentale en emotionele status. Verder wordt de constitutie meegenomen: de specifieke aangeboren én verworven psychisch-geestelijke en lichamelijke gesteldheid van het individu. Ook wordt er gekeken naar de leefomgeving en situatie waarin het dier zit. Als de situatie namelijk niet verandert dan kan het probleem niet opgelost worden en keren ziekteverschijnselen/ ziekten terug.
Dierenarts?
Dit neemt niet weg dat bij acute situaties en levensbedreigende situaties altijd een dierenarts ingeschakeld moet worden. Ook kan het zijn dat een regulier traject met medicatie wel dusdanig nodig kan zijn om een dier te ontlasten en om het welzijn van het dier te optimaliseren.
Daarnaast kan altijd gekeken worden of aanpassingen in de medicatie en een omschakeling naar natuurlijke ondersteunende middelen een betere situatie kan bieden voor het dier.
Het ‘welzijn van het individu’ dat bij dieren rehabilitatie naar voren komt is dan ook een concept binnen de natuurgeneeskunde
Natuurgeneeskunde is dus eigenlijk een aanpak waarbij de triggers van een probleem worden aangepakt en geëlimineerd. Als het nodig is worden natuurlijke therapieën ingezet om het lichaam te ondersteunen bij het verdere herstel. Denk hierbij aan Bach-bloesemtherapie, celzouten, kruiden, Ttouch technieken of de inzet van essentiële oliën.
